حمل محموله شهد به درون کندو
توضیحات:
-
به نام خدا
زنبوری که محموله شهد را به درون کندو می آورد در صورتی که جریان شهد طبیعی کم باشد در بین دیگر زنبورها حرکت کرده تا اینکه مقداری از شهد را به زنبور دیگری تحویل دهد و بقیه را به چند زنبور دیگر خواهد داد. اما در صورتی که جریان شهد طبیعی فراوان باشد، زنبور آورنده شهد بعد از وارد شدن به داخل کندو در روی سطح شان اقدام به رقص مخصوصی کرده و اطلاعات مختلفی را درباره منبع غذا در اختیار دیگر زنبورها قرار می دهد. در جریان این پایکوبی اندکی از شهد را نیز در اختیار زنبورهای گوشه کناره های خویش می دهد. ولی مدتی بعد قسمت عمده شهد خود را به یکی از زنبورهای درون کندو خواهد داد.
در جریان این انتقال شهد، زنبور آورنده شهد، آرواره های خویش را کاملاً باز کرده و یک قطره شهد را روی قسمت قاعده خرطوم خویش می فرستد، قسمت انتهائی خرطوم در ذیل چانه خمیده می شود. زنبور دریافت کننده در روبرو او قرار گرفته و خرطوم خویش را بطرف زنبور آورنده شهد دراز کرده و شهد را از بین آرواره های آن می مکد. در خلال انتقال شهد بین دو زنبور شاخک های آن ها دائماً در حال لزرش و تماس با یکدیگر می باشد این شهد به صورت نارس بوده و زنبور کارگر آن را رها می کند و مجددا به سمت جمع آوری شهد می رود. زنبورهای داخل کندو شهد موجود در شکم زنبور دیگر را می مکند و به طور مرتب این شهد را دهان به دهان می کنند و آن را با آنزیم های خاصی که بدنشان ترشح می کند مخلوط می کنند و در طی این فرایند قندهای مرکب موجود در شهد را به قندهای ساده تبدیل می کنند. بیشتر قند مرکب موجود در شهد ساکارز می باشد و درواقع ساکارز ترکیب فروکتوز و گلوکز می باشد و زنبورعسل با ترشح آنزیم های خاص ساکارز را تبدیل به فروکتوز و گلوکز می کند. این کار زنبورعسل باعث می شود که مصرف شهد برای زنبورها راحت تر شده و در مقابل حمله باکتریها هم ایمن باشند.
زنبور آورنده شهد اغلب پس از تخلیه محموله خویش بی درنگ کندو را بطرف مزارع و باغات ترک می کند اما معمولاً بعد از خالی کردن محموله مدتی در کندو باقی می ماند و بعد از خوردن مقداری غذا مجدداً به چرا می رود.