اثرات تغذیه اکسی تتراسیکلین در شفیره زنبور عسل
توضیحات:
-
عوامل محیطی و همچنین غذایی از جمله مهمترین عوامل تأثیرگذار بر جمعیت میکروبی دستگاه گوارش است. سیستمهای ضد میکروبی بسیاری به طور طبیعی در زنبوران عسل و غذای آنها وجود دارد. هدف از این مطالعه، بررسی اثر تغذیهای استفاده از استیک اسید، کنسانتره مخلوط پروبیوتیکی و آنتی بیوتیکهای اکسیتتراسایکلین و نئومایسین بر تغییرات جمعیت باکتریایی کلیفرم و لاکتوباسیل در شفیره زنبورعسل است.
مواد و روشها:این آزمایش با 14 تیمار آزمایشی شامل سطوح مختلف اسید استیک 5 درصد (10، 20 و 30 گرم در لیتر)، پروبیوتیک پروتوکسین و آنتی بیوتیکهای اکسیتتراسیکلین و نئومایسین 20 درصد با سطوح 1/0، 2/0 و 3/0 گرم در لیتر و شربت شکر 50 درصد و شربت عسل 50 درصد با 4 تکرار در قالب یک طرح کاملاً تصادفی به مدت20 روز انجام شد. پس از تغذیه گروههای آزمایشی، از هر تکرار یک گرم از نمونه شفیرههای زنبوران کارگر 18 روزه داخل 9 سی سی محلول فیزیولوژی ریخته شد. پس از تهیه رقتهای مختلف، از هر نمونه در محیط کشت مک کانکی آگار و ام آر اس آگار تلقیح شد. در پایان دوره انکوباسیون شمارش کلونیهای کلی فرم و لاکتوباسیلوس انجام شد.
نتایج:نتایج نشان داد که بیشترین جمعیت باکتریهای کلی فرم مربوط به تیمار شربت شکر (58/2 لگاریتم واحد تشکیل کلونی بر گرم) و کمترین مقدار مربوط به تیمارهای 2/0 و 3/0 گرم نئومایسین، اکسی تتراسیکلین و پروبیوتیک و برابر صفربود (05/0>P value). همچنین، بیشترین جمعیت لاکتوباسیلها به تیمار 2/0 گرم پروبیوتیک (05/4 لگاریتم واحد تشکیل کلونی بر گرم) و کمترین مقدار به تیمارهای 2/0 و 3/0 گرم نئومایسین و برابر صفر مربوط بود (05/0>P value).
بحث و نتیجه گیری:این پژوهش نشان داد که افزودن پروبیوتیک به شربت شکر مورد استفاده در تغذیه کلونیهای زنبور عسل، سبب افزایش جمعیت لاکتوباسیلوسها در بدن شفیرههای زنبور عسل نسبت به گروههای شاهد خواهد شد.